Szczelność

Szczelność powietrzną budynku należy rozumieć jako szczelność przegród budowlanych i połączeń pomiędzy przegrodami – ta cecha jest istotna dla każdego budynku. Tylko wysoka szczelność ogranicza straty ciepła, ponieważ:

  • eliminuje zagrożenia budowlane spowodowane zawilgoceniem przegród,
  • umożliwia systemom klimatyzacji i wentylacji osiągniecie wysokich parametrów sprawności.

Nieszczelność przegrody budowlanej:

  • powoduje straty cieplne, co wiąże się ze zwiększonymi opłatami za ogrzewanie w okresie zimy i chłodzenia w okresie lata,
  • negatywnie wpływa na akustyczną izolację przegród, 
  • jest przyczyną powstawania kondensatu pary wodnej, obniżenia temperatury i zwiększenia wilgoci, powstawania pleśni i grzybów patogennych,
  • jest przyczyną powstawania korozji przegród budowlanych i syndromu „chorego budynku”. 

Aktualnie obowiązujące przepisy dotyczące szczelności powietrznej określone są w Dz. U 2019 r. poz. 1065, których fragment przywołany został poniżej:

„(…)W budynku mieszkalnym, zamieszkania zbiorowego, budynku użyteczności publicznej, a także w budynku produkcyjnym przegrody zewnętrzne nieprzezroczyste, złącza między przegrodami i częściami przegród oraz połączenia okien z ościeżami należy projektować i wykonywać pod kątem osiągnięcia ich całkowitej szczelności na przenikanie powietrza.(…)”

Żródło: Dz. U 2019 r. poz. 1065

Zgodnie z aktualnymi Warunkami Technicznymi, szczelność powietrzna budynków powinna wynosić:

  • w budynkach z wentylacją grawitacyjną lub wentylacją hybrydową – n50 < 3,0 h–1
  • w budynkach z wentylacją mechaniczną lub klimatyzacją – n50 < 1,5 h–1.

Dodatkowo zostały zdefiniowane poziomy szczelności powietrznej budynku przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, których osiągniecie jest konieczne do otrzymania dofinasowania do budowy domów energooszczędnych i pasywnych:

  • w budynkach energooszczędnych n50<1 h-1 (standard NF40)
  • w budynkach pasywnych n50<0,6 h-1 (standard NF15)

Blower Door Test

Badanie szczelności powietrznej budynku wykonuje się przy pomocy tzw. drzwi nawiewnych zgodnie z normą PN-EN ISO 9972 „Cieplne właściwości użytkowe budynków. Określanie przepuszczalności powietrznej budynków. Metoda pomiaru ciśnieniowego z użyciem wentylatora”. Drzwi nawiewne wykorzystuje się do wytworzenia pomiędzy wnętrzem budynku, a jego otoczeniem różnicy ciśnień, wynoszącej 50 Pa. Następnie mierzy się ilość powietrza przenikającą przez nieszczelności budynku. Szczelność powietrzną budynku można wyrazić jako n50 [h-1] – określający ile razy w ciągu godziny dojdzie do całkowitej wymiany powietrza w budynku w wyniku nieszczelności przy różnicy ciśnień pomiędzy środowiskiem wewnętrznym a zewnętrznym wynoszącej 50 Pa.

  • q50 [m3 /h·m2 ] – przepuszczalność powietrzna przy ciśnieniu 50 Pa 

Parametr określający ile powietrza w ciągu godziny przecieknie przez 1 m2 powierzchni powłoki budynku przy różnicy ciśnień pomiędzy środowiskiem wewnętrznym a zewnętrznym wynoszącej 50 Pa, tzn. stosunek strumienia przecieku powietrza przy ciśnieniu 50 Pa [m3 /h] do pola obudowy budynku [m2]

  • w50 [m3 /h·m2 ] – strumień jednostkowy przecieku powietrza przy ciśnieniu 50 Pa 

Parametr określający ile powietrza w odniesieniu do 1 m2 powierzchni podłogi netto przecieknie w ciągu godziny przy różnicy ciśnień pomiędzy środowiskiem wewnętrznym a zewnętrznym wynoszącej 50 Pa, tzn. stosunek strumienia przecieku powietrza przy ciśnieniu 50 Pa [m3 /h], do pola powierzchni podłogi [m2].

Zobacz film:

Całkowity przepływ powietrza wynika z nieszczelności następujących elementów:

  • ścian, podłóg, dachu,
  • miejsc łączenia się podłóg, ścian oraz dachu,
  • połączeń pomiędzy ścianami a stolarką zewnętrzną,
  • miejsc łączenia wpustów rur ze ścianami,
  • przejść, przepustów.

Ponieważ stale poprawia się izolacja termiczna domów, zwiększa się znaczenie wentylacji w kontekście utraty energii. Część ubytku energii wynika z przenikania powietrza przez materiały budowlane oraz otwory znajdujące się w konstrukcji budynku. Uszczelnienie konstrukcji budynku pomaga ograniczyć stratę energii, jednocześnie ograniczając ryzyko uszkodzenia elementów konstrukcyjnych oraz powstawania przeciągów.