Dom pasywny

Twórcą koncepcji domu pasywnego jest dr Wolfgang Feist, założyciel Instytutu Domu Pasywnego w Darmstadt. Według jego definicji „Dom pasywny jest budynkiem o ekstremalnie niskim zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania wnętrza (15 kWh/m²rok), w którym komfort termiczny zapewniony jest przez pasywne źródła (mieszkańcy, urządzenia elektryczne, ciepło «słoneczne», ciepło odzyskane z wentylacji), oraz dogrzewanie powietrza wentylującego budynek. Tak, że nie potrzebuje on autono­micznego, aktywnego systemu ogrzewania.”

Nazwa „pasywny” wzięła się z założenia, że dom taki nie wykorzystuje „aktywnych” źródeł energii potrzebnej do ogrzewana powietrza i wody, takich jak piece, kotły, czy centralne ogrzewanie. Wartością graniczną zapotrzebowania na energię do ogrzewania, której osiągnięcie pozwala na uznanie domu energooszczędnego za dom pasywny jest wartość 15 kWh/(m²rok).

Budynek pasywny musi spełniać szereg innych kryteriów, które mają znaczący wpływ na osiągnięcie i utrzymanie odpowiedniego poziomu rocznego zużycia energii.