Dom pasywny
Twórcą koncepcji domu pasywnego jest dr Wolfgang Feist, założyciel Instytutu Domu Pasywnego w Darmstadt. Według jego definicji „Dom pasywny jest budynkiem o ekstremalnie niskim zapotrzebowaniu na energię do ogrzewania wnętrza (15 kWh/m2rok), w którym komfort termiczny zapewniony jest przez pasywne źródła (mieszkańcy, urządzenia elektryczne, ciepło «słoneczne», ciepło odzyskane z wentylacji), oraz dogrzewanie powietrza wentylującego budynek. Tak, że nie potrzebuje on autonomicznego, aktywnego systemu ogrzewania.”
Nazwa „pasywny” wzięła się z założenia, że dom taki nie wykorzystuje „aktywnych” źródeł energii potrzebnej do ogrzewana powietrza i wody, takich jak piece, kotły, czy centralne ogrzewanie. Wartością graniczną zapotrzebowania na energię do ogrzewania, której osiągnięcie pozwala na uznanie domu energooszczędnego za dom pasywny jest wartość 15 kWh/(m2rok).
Budynek pasywny musi spełniać szereg innych kryteriów, które mają znaczący wpływ na osiągnięcie i utrzymanie odpowiedniego poziomu rocznego zużycia energii.
Mniej niż 15 kWh/(m2rok)
Mniej niż 10 W/m2
Mniej niż 0,15 W/(m2 K)
Mniej niż 0,80 W/(m2 K)
g powyżej 50%
Poniżej 0,6 1/h
Sprawność powyżej 75%
Pobór energii elektrycznej poniżej 0,45 Wh/m3
Poniżej 120 kWh/(m2 rok)